dinsdag 30 november 2010

UPDATE!!

Berichtte ik vanmorgen dat ik bezig ging met mijn quilt/deken..... kan ik nu heel blij en ook super trots melden:
HIJ IS AF. Of beter, zij is af, want het is wel echt een zij geworden! Dus van




Via





Naar.........





En ik zeg het niet snel, onzeker typje dat ik ben, maar ik vind haar echt mooi geworden, mét al haar foutjes (of fouten, maar een kniesoor die daarop let). Voor een eerste keer vind ik het heel geslaagd!!!! 

Werk in uitvoering


De winter overvalt me elk jaar weer. Ik weet niet hoe het komt, maar het is altijd al bere-koud voor ik er aan-toe-ben. Als ik er al ooit aan toe zal zijn, maar dat terzijde. Altijd op het laatste moment moet ik mijn warmste jas tevoorschijn halen, de kinderen van passende handschoenen en sjaals voorzien. En natuurlijk gaat dat mis. Zo  heb ik een maandje geleden mijn heerlijk warme zwarte handschoenen weer teruggevonden, nadat ik zeker wist dat ik ze per ongeluk weggegooid had! Kijk, dat is dan weer geluk hebben. Waar het dan toch mis ging? Nou, ik heb ze op een plek neergelegd waar ik ze zo kon pakken als het nodig was, maar.....ik weet niet meer waar dat is. Het leek toen zo'n logische plek! Echt. Maar nu dus niet meer. Gelukkig heb ik ook nog hele mooie (ahum) roze handschoenen, die minstens zo warm zijn, maar ik wil mijn zwarten aan! Blijf dus zoeken en elk nieuw bedacht plekje wordt enthousiast onderzocht. Met weinig geluk tot nog toe. 




Ook dit jaar is het veul eerder koud dan ik had verwacht, naïef als ik ben, het is ten slotte al november. En dus was mijn mooie roze deken voor op mijn bed nóg niet klaar. Terwijl ik er vorige winter al enthousiast aan begonnen was....
Maar men, wat een werk: driehoekjes uittekenen, uitknippen, aan elkaar naaien, patroon op de grond uit leggen (ben blij met mijn grote woonkamer), blokken aan elkaar zetten tot er stroken zijn. Stof bijkopen want te weinig. Weer driehoeken uitteken, uitknippen. En toen was het lente. 
En zag ik de noodzaak van doorgaan even niet zo, veel te warm....


Maar ja, toen was het dus ineens weer veul te koud in mijn bedje de afgelopen week. Ik had het echt heel koud en kreeg het niet warm, te lui om een warme pyama aan te trekken. Dus maar weer verder gegaan met naaien, schikken, strijken, naaien. En nu is dit de tussenstand van vanmorgen: 



Ik ga er vanuit dat ik hem één dezer dagen af krijg, want hij begint er nu toch wel echt al mooi uit te zien. Bovendien heb ik heel stoer besloten dat ik er ook één ga maken voor mijn jongste mannetje. Die vindt het zo lekker om op zijn chill-kamer op zijn luchtmatras met een dekentje over hem heen, muziek te luisteren. Nou heeft hij heeeeeel veeel pyama's en shirts die stuk of versleten zijn, dus daar moet best iets mee te doen zijn. Toch?
Voor dit jaar, of volgend jaar, of ........ 













vrijdag 26 november 2010

#12m12p

Voor de maand November was het thema Boeken. Klinkt zo makkelijk, maar dat bleek het niet. Ik had best veel ideeën, maar om daaruit te kiezen was niet makkelijk. Zou ik voor makkelijk gaan? Of juist iets nieuws proberen? Iets groots of iets kleiner? Iets voor mezelf of voor mijn zoon of dochter, die ook graag lezen? 
Al gauw werd me duidelijk dat ik iets op de naaimachine zou doen. Die stond al even op tafel en ik wilde graag weer iets naaien. Bovendien had ik op een rommelmarkt dit gevonden:

Een oud gordijn van echte originele Sarah-Kay stof. En laat ik nou helemaal fan zijn van Hollie Hobbie en Sarah Kay!!!
Op mijn ideeën lijstje stond ook een tas om mee te nemen naar de bieb, en die heb ik dus maar gemaakt van deze stof. Ik had geen patroon maar vond dat ik het ook zonder moest kunnen, hoe moeilijk kon dat zijn?! Nou, nog best dus want hij werd veel te groot!! Ik had bewust gekozen voor een vierkante bodem zodat ik mijn boeken er ruim in kwijt kon. Alleen bleek dat volgens mij alle boeken voor één jaar er allemaal tegelijk in konden..... Ik heb er een extra tunnel op genaaid en daar een reep stof doorgedaan zodat ik er een strik van kon maken. Is ie nog variabel in maat ook! Uiteindelijk is ie nog knap aan de maat geworden, maar dat is best acceptabel. Dus dit is hem geworden: 






Lief = Stoer

Tsja, en dan is het alweer bijna Sinterklaas! Mijn oudste drie lieverds geloven sinds vorig jaar niet meer helaas. De op-één-na-jongste ontdekte het vorig jaar in de Sinterklaastijd! Of nou ja, ontdekte, er was een 'vriendje' uit de klas die het nodig vond om mijn kereltje uit de droom te helpen. Heel stoer vond hij dat, dat vriendje. Mijn jongetje niet, die was ontdaan. Vond het ook meteen niet meer nodig om te zingen als hij zijn schoen zette. Want ja, ik zat er toch bij? Ik zag toch wel dat hij die schoen neerzette met de bedoeling dat ik er iets in deed? Scheelde hem weer wat moeite. Maar goed, dit jaar dacht ik dus af te zijn van het hele schoen-gebeuren. Maar nee. De dame en heren maakten mij toch wel heel subtiel duidelijk dat dat er voor hun toch echt bij hoorde, ook al geloven ze niet meer in die man: Mam, wanneer mogen we onze schoen zetten? Mam.... En wat doe je dan als  lieve, makkelijke over te halen, geen zin-in-gezeur-hebbende, vermoeide, maar erg-blij-met-haar-kindjes-zijnde moeder? Juist, dan ga je overstag. En dus stond ik zaterdagmiddag in een mega-drukke speelgoed winkel. Voorgaande jaren was ik beter voorbereid en had ik al tijden van de tevoren schoen-cadeautjes in huis, zodat ik me niet in deze drukke winkels hoefde te storten. Nou ja, in ieder geval is het wel gelukt om voor de oudste drie iets leuks te vinden. Gelukkig. Want ik wilde niet aankomen met de obligate chocoladeletter of iets anders eetbaars, dat krijgen ze later van oma nog wel denk ik. En dat is ook prima. 
Maar, waar ik wel tegenaan liep, is: wat moet ik mijn jongste mannetje geven....Want die hoort er natuurlijk ook bij, maar het is zo enorm lastig om iets te vinden waar hij wat aan heeft. Hij heeft veters genoeg (speelt hij heeeeeeeeel graag mee), de muziek speelt standaard op zijn kamer en verder heeft hij niks meer nodig om zich te vermaken. Wat hij nog wel kon gebruiken waren nieuwe blousjes. En daar kon ik wél iets mee doen voor mijn lieve, niet stoere mannetje. Kijk maar
























Had nog best wat voeten in aarde en uiteindelijk heb ik de letters toch gewoon vastgenaaid op de blouse, maar het is wél gelukt. En het staat hem zo lief! ehh, Stoer

vrijdag 19 november 2010

Voor het eerst sinds lange tijd...

Vanmorgen dacht ik zeker te weten dat vandaag niet mijn dag zou worden. Was nog zo moe na een hele slechte nacht, dat ik bijna de hele morgen weer in mijn bed heb doorgebracht. Ik baal daar zo enorm van, die vermoeidheid. Ik slaap niet echt goed, maar daar kan het niet van komen, zo slecht zijn mijn nachten nu ook weer niet. Maar voel me echt slap overdag, heb nergens zin in en zie er ook steeds zo moe uit. Niet leuk meer. Zal wel een combi zijn van de niet zo goede nachten, mijn maag die er voor zorgt dat ik niet normaal kan eten en mijn geestelijke niet-zo-beste-gesteldheid. 
Maar soms heb je dan van die dagen, zoals vandaag. Kwam dus zoals gezegd erg langzaam op gang. Pas na de lunch iets gedaan. Was opgehangen enzo, dat moet ook doorgaan anders worden de bergen onbegaanbaar. Daarna heb ik mezelf verplicht iets met die zeepjes te doen waar ik eerder ook al mee bezig was. Ze lagen daar maar wat in de kast, mij uit te dagen. Ik hoorde ze fluisteren: ja, wij zijn er ook nog, wij moeten ook nog afgemaakt worden, toe dan, mooi zijn we hè? Dus vanmiddag moesten ze er aan geloven. Ik had er echt heel veel gemaakt, zo met de gedachte dat als je iets doet je het ook goed moet doen haha. Anyway, dit heb ik er vandaag van gemaakt, een bruine en een roze:

Nog zijn er best veel zeepjes over, maar die heb ik maar in de kast neergelegd. Er hangen nu al zoveel van die zeepdingen in mijn huis, nu is het wel weer genoeg. 
Maar ja, als je dan zo aan tafel zit, met alle dozen met kralen om je heen..... Dan begint het toch ook wel weer te kriebelen. Ik vond het eigenlijk ook wel weer tijd worden om eindelijk weer eens een ketting te maken. In een grijs en ver verleden heb ik heel wat kettingen, armbanden en oorbellen gemaakt maar de laatste tijd ben ik daar niet meer mee bezig geweest. Geen inspiratie. Gewoon niks, wel behoeftes aan nieuwe sierraden zeg maar, maar geen ideeën. Zo wil ik nog een donker blauwe ketting bijvoorbeeld, maar ik heb er even geen beeld bij. En ik wilde ook nog een ketting met kralen van opaliet maken. Dat is nog niet zo makkelijk, want die kralen zien er echt heel snel truttig uit. Maar volgens mij moest het ook lukken om een leuke, niet truttige ketting te maken met die mooie kralen. Nu had ik in de zomer al eens een armband gekocht met een combinatie van opaliet kralen en heldere witte, blanke kralen, die niet truttig was! Dus het zou  moeten kunnen.....Met die gedachte in mijn hoofd ben ik meteen na de zeepkettingen aan de slag gegaan 






Het zijn erg fletse foto's geworden vind ik, de kralen schitteren in het echt meer. Maar het geeft wel een beetje weer hoe de ketting en armband eruit zien. En zo is een dag die slecht begon, toch nog wel produktief geworden.... 

dinsdag 16 november 2010

Zeep

Voor de creatieve materiaal swap van de Dutch Swappers had ik dus niet één maar twee partners! Zo leuk om te wachten op een envelop met daarin leuke dingetjes om lekker te creatieven! Mijn eerst ontvangen pakje had ik al laten zien, maar nu kan ik ook de tweede laten zien! Afgelopen zaterdag kreeg ik dit: 

Gekregen van Karin van Creaka. Wat een feestje om uit te pakken! Zo leuk! Voor elk van mijn bezigheden zat er wel iets in. Precies goed!


Gisteren had ik een drukke dag, zoals vaker na een weekend met het jongste ventje thuis. Er kwam iemand om de rolstoel van jongste spruitje te maken, ik moest de poezen van een vriendin eten geven, het normale huishouden moest gedaan (blijft in de weekenden liggen, door eerdergenoemd jongste ventje), ik wilde even langs de kringloopwinkel, even daarheen bellen, even dit regelen, even nog iets strijken,  je kent dat wel. Maar goed, om drie uur was ik weer thuis en om vier uur had ik even wat verloren tijd. Joepie! Ik kon niet op  de laptop omdat die in beslag was genomen door de dochter; vaste comp is stuk dus alles moet op de laptop nu. Heel irritant want die is 'van mij'. Nou je, in ieder geval liep ik dus een beetje onrustig rond te drentelen in de kamer, was een beetje hyper. Ineens viel mijn oog op de zeepjes die ik al een tijd eerder maakte en die nog lagen te wachten in de kast....... Een mooi werkje om me tussen de bedrijven door even mee te vermaken. En zo geschiedde: De zeepjes had ik dus al eens eerder gemaakt met gietzeep, kleurstof en geurolie. Ze zijn mooi transparant bruin en ruiken naar vanille, errug lekker mag ik wel zeggen. Ik heb toen ook roze zeepjes gemaakt maar die liggen dus nog in de kast te wachten. 


Enfin, de bruine zeepjes dus. Ik was er al eerder aan begonnen maar had steeds geen tijd (ahum) om ze af te maken. Dus er zat al touw aan het onderste figuur en de eerste kralen zaten er ook al aan. Ik heb nog wat nieuwe kralen erbij gezocht, wat schelpen gepakt en wat drijfhoutjes erbij genomen. Alles bij elkaar gelegd en klaar om te beginnen. Maar de dag was al rommelig en dat ging nu dus niet anders. Jongste kwam thuis, die moest bij de taxi vandaan gehaald worden, maar gelukkig was ook de dame van de hulptroepen er al. Vervolgens kwam de mevrouw van het douchen van de jongste binnen, even praatje maken, en toen even snel een kraal rijgen. Nog een houtje aan het touwtje, en snel de sperziebonen klaarmaken. Schelp erbij doen, nog een zeepje en de aardappels schillen en eten van de benjamin klaarmaken. Ondertussen veel lawaai van vier kids, tv, muziek van jongste en lachen van jongste die inmiddels aan het eten was. Tussen neus en lippen door kwam vriendlief even aanwaaien en moest het eten opgezet. Snel wat kralen, schelp en houtje en beslissen dat de zeepslinger klaar was zo. Vriendlief gedag zeggen, gaat er weer vandoor. Andere zoon naar voetbaltraining brengen, vlees klaarmaken, jongste naar bed brengen en eindelijk eten. Hé hé, en dat dus allemaal tussen kwart over vier en zes uur. Pffff. Maar, zo gezellig ook! Blije kindertjes die lawaai maken, zoon die blij is dat hij weer mag trainen, jongste die super goed in zijn vel zit de laatste dagen en dus veel geluid produceert en zo graag wil knuffelen.....Zo simpel kan genieten dan zijn. 
En dan is dit het resultaat van mijn gefröbel: 
Best leuk toch?

zaterdag 13 november 2010

Oeps, vergeten te vertellen...

 Vergeet ik toch zomaar te vertellen dat we sinds bijna twee weken een nieuwe huisgenoot hebben!
Héél lief, zacht en klein....


En ze heet: PUCK!
Is het geen plaatje? 

donderdag 11 november 2010

Korte, Kleine, maar o zo fijne, Vakantie

Ja, dat is wat het was, een korte, kleine, maar o zo fijne vakantie. Mijn lief en ik togen afgelopen weekend al vroeg naar vliegveld Weeze bij Düsseldorf om van daaruit naar Krakau te vliegen. Dus reden we zaterdagochtend in alle vroegte weg van hier, om een lekker lang weekend van elkaar en de omgeving te genieten. We kwamen aan op een betrekkelijk rustig vliegveld:



Van waaruit mijn aller eerste tocht met het vliegtuig zou vertrekken. Ja, zou, want helaas........we misten het vliegtuig en helaas ging de reis dus niet door. Nee, geen grapje, we waren echt te laat......
We waren zo teleurgesteld maar ook boos omdat we dus toch niet goed gelezen hadden. De incheck-balie ging eerder dicht dan wij dachten en onderweg hadden we oponthoud gehad waardoor de reis langer duurde dan verwacht. Nou ja, je kunt er lang en breed over discussiëren, maar de uitkomst is hetzelfde: Vliegtuig gemist!
En wat toen? Ik had zoveel moeite gedaan om de kids onder te brengen en de dingen te regelen voor vertrek dat ik niet zomaar naar huis wilde. Mijn lief dacht daar gelukkig hetzelfde over! We hadden veels te veel zin ook om een paar dagen samen te zijn! 
Na onze eerste teleurstelling dapper achter ons gelaten te hebben, stapten we weer in de auto en bespraken onze opties. We wilden niet echt heel lang meer hoeven te reizen, want beiden moe van de drukke dagen achter ons. Maar, terug naar Nederland wilden we ook niet. Wikken en wegen, overleggen en nadenken. We besloten voor Keulen, Köln, te gaan, daar waren we beiden nog niet geweest en Duitsland bezorgd ons toch wel meteen het vakantiegevoel. Op naar Keulen dus! 

Dat bleek een prima keuze! Met mijn super-handige-mooie-redelijk-nieuwe-telefoon-mét-internet, een leuk appartement midden in het centrum van de stad gevonden! In een bejaarden service-hotel, dat wel. Maar, wat een prima pek!



Midden in het centrum: 


En lekker rustig in het gebouw, hahaha.

Maar, we hebben super dagen gehad, eerlijk is eerlijk. We hebben lekker rustig aan gedaan, overal de tijd voor genomen. De winkels bleken veelal open tot 20.00 uur en sommige zelfs tot 22.00 uur! Heerlijk, omdat we pas laat in de dag op gang kwamen. We hebben heerlijk door de stad geslenterd, langs de Rijn, door oude buurtjes, door gezellige steegjes. En hele mooie dingen gezien. 




Vriendlief heeft ook goed geshopt! Is altijd zo fijn om ook eens de tijd te hebben nieuwe spullen voor hem uit te kiezen. Hij ziet er weer super uit, al zeg ik het zelf.

En dit, dit ben ik , hihi

Dinsdag zijn we weer terug gekomen en we hadden allebei het gevoel echt een soort vakantie gehad te hebben. Helaas volgden daarop weer meteen de stress van alledag met drukke kinderen, afspraken, overleggen en meer van dat. Maar, wat hebben we een zalig weekend gehad! En zoals Holly Hobbie het al zei: Mooie herinneringen geven blijvend geluk.... en daar heeft ze groot gelijk in.





woensdag 3 november 2010

Nog een Swap!

Kreeg ik afgelopen maandag van CreaCuties die leuke hanger met een Swap, deze week viel dit op de mat: 






Is het niet super!? Gekregen van Esther, en omdat de einddatum van deze swap pas 10 november is, had ik nog helemaal geen cadeautje verwacht. En dat maakt het natuurlijk nòg leuker!  Roze roze roze met wat paars. Hier ga ik een hele goeie bestemming voor vinden, zeker weten! Bedankt Esther!