zondag 30 september 2012

Ontroerende kraamcadeautjes

Nadat ons kleine mannetje geboren was, kreeg ik van alle kanten zulke leuke kraamcadeautjes! Zo leuk dat iedereen met je meeleeft! Nou gaat het iets te ver om ze allemaal te laten zien, maar ik wil er een paar uitlichten omdat ze me op een bijzondere manier geraakt hebben.
Zo kwam mijn nu op-één-na-jongste-mannetje thuis met iets dat hij zelf (ja, met hulp natuurlijk) gemaakt had. Hij was het weekend van de geboorte niet thuis geweest. Pas toen spruitje een week was, is hij weer bij ons geweest en kreeg ik zijn cadeautje:


Het gaat natuurlijk om de tractor die links hangt. (De uil die er naast hangt was een heel lief cadeautje van Nancy, van Home made bij Nancy , lief hé? Hangt nu op zijn kamer te pronken)
Vooral de tekst vond ik zo mooi: Welkom!

Een andere verrassing die voor heel veel tranen van ontroering zorgde was het kraamcadeautje van mijn oma. Ik heb in een eerder blogje al eens genoemd dat mijn oma voor elk achterkleinkind dat geboren werd, een knuffel breide. En dat ik het zo enorm jammer vond dat dat nu voor onze nieuwe aanwinst niet zou gebeuren. Nou, kijk eens wat ik kreeg: 

Een gebreide lange-lijs van oma! Wat wil nou het geval; mijn moeder had een tijd geleden bij mijn oma in de kast (net na het overlijden van oma) deze lange lijs in onderdelen zien liggen. Oma had 'em al gebreid maar ze was er niet meer aan toegekomen om hem in elkaar te zetten. Ze ging er vanuit dat ze daar nog zat tijd voor had. Mijn moeder heeft die onderdelen toen aan mijn nichtje gegeven zodat zij hem in elkaar kon zetten en alsnog aan mij kon geven! Prachtig! Zo was oma er toch bij! Ben er zo enorm blij mee. En vind het ook zo lief van mijn nichtje dat zij hem in elkaar gezet heeft zodat jongste ook een gebreide knuffel van oma heeft. Sprakeloos was ik, en dat gebeurd me niet zo vaak. 

Bijzonder contact


Missschien wel het allermooiste 'cadeau' dat ik kreeg na de geboorte van jongste is dit; Hoe mijn tot-dan-toe-jongste-mannetje reageerde toen hij zijn jongste broertje voor het eerst zag. Mijn zó autistische zoon, die niet kan praten, moeilijk hoort, bijna geen contact maakt,die in zijn ontwikkeling zelf nog een baby is, leek iets te herkennen in zijn kleine broertje. Dit gebeurde er bij het eerste contact tussen hen.




                                     



Zo bijzonder! En nog steeds geeft hij zijn broertje een onhandige aai over zijn bol als hij hem weer ziet in het weekend. Natuurlijk gaat het ook wel eens 'mis' en gaat hij  bijna op hem zitten als hij wil gaan zitten op de bank waar ik jongste net verschoon bijvoorbeeld, maar over het algemeen is hij zó lief voor hem! Dit zijn de momenten die het leven met zo'n 'anders' mannetje zo bijzonder en kostbaar maken. Puur contact. Herkenning van binnenuit. Dat is zijn broertje, daar hoort hij bij. Mooi he? Mijn jongetje.

Long time no see

Jeetje zeg, wat gaat de tijd snel. Een enorm cliché, ik weet het, maar het is ook echt zo. Is het alweer herfst! En is mijn jongste pracht alweer drie maanden! En tot mijn schrik zie ik dat het al haast eeuwen geleden is dat ik een berichtje plaatste. Tsja, wat kan ik zeggen? Druk? Ja, nogal. Ik heb echt geen tijd om bezig te zijn met creatieve dingen nog. We zijn met zijn allen hier nog steeds bezig een soort van ritme te krijgen maar dat gaat niet makkelijk met een klein spruitje. Is helemaal niet erg hoor, zo bedoel ik het niet. Komt vanzelf wel weer.
Wat jullie nog tegoed hadden is wat ik gedaan tijdens mijn zwangerschap, op creatief gebied. Ook al niet zoveel haha. Maar, ik heb wel iets gemaakt wat voor mij iets totaal nieuws was: een babydeken/omslagdoek voor mijn jochie.Nou was/is haken niet nieuw, maar ik ben niet zo van de lange projecten. Daar heb ik het geduld niet voor en ik heb al heel snel weer zin in iets nieuws. Maar dit heb ik wél volgehouden:













Ik weet niet meer precies hoeveel grannies er voor nodig waren, maar ik herinner me wel dat ik op een bepaald moment dacht klaar te zijn, maar dat er toen nog een keer zoveel vierkantjes bij moesten. Geloof dat het er  bij elkaar zo'n 72 zijn. Anyway, ik ben er erg trots op! En we hebben er ook al heel veel plezier van gehad! Verder heb ik niet zoveel gedaan hoor, toen 't mannetje nog in mijn buik zat. Ik was vooral veel bezig met slapen.

Wat er trouwens wel zo even tussendoor uit mijn vingers kwam is dit (excuses voor de slechte foto, was somber weer buiten):



 Ik had tijden geleden ergens op het internet al eens zoiets gezien en dat wilde ik ook wel graag eens proberen. Ik vind de combinatie van het stoere van het ijzerdraad en het lieve, fragile van de kraaltjes vooral erg leuk. En het is een projectje dat ik heel makkelijk even tussendoor kan doen en ook weer even aan de kant kan leggen als mijn kinders me nodig hebben.



Ondertussen heb ik wel echt weer heel veel zin om bezig te zijn met wat dingen. Zo wil ik echt heel graag aan  de slag met het maken van de wortelkindertjes, zoals ik in een eerder blogje ook al had gezegd. Dat lijkt me ook iets dat je makkelijk tussendoor kunt doen. Zal eens materiaal gaan verzamelen zodat ik aan de slag kan!

woensdag 1 augustus 2012

Een jongetje!


Alweer een ruime maand geleden is hij geboren; ons jongste mannetje! We zijn er zo enorm blij mee. Zijn zus en broers zijn niet bij hem weg te slaan, echt waar. Als hij huilt of een kikje geeft hangen er drie koppies boven hem die hem alle drie heel graag willen oppakken. Zo lief! Het is een lekker ventje. Bij zijn geboorte al bijna acht pond en 52 cm groot. Een lekker koppie met haar en hele donkere ogen nog. Maar die worden volgens mij blauw.
En ja, dat jullie een ruime maand hebben moeten wachten komt omdat we toch wel weer erg moesten wennen aan zo'n kleine baby in huis. Ik was echt een beetje vergeten dat je hele leven zo'n beetje draait om dat nieuwe leventje. Dat je weer een nieuw evenwicht moet vinden met zijn allen. En daar zijn we nu hard mee bezig. We verwonderen ons elke dag over hem en zijn elke dag weer zo verliefd op hem! Welkom in ons leven kleine man!

zondag 27 mei 2012

Zeeeeer Zwanger in de Zon



Ja ik ben er nog! Ik zag dat het al een beste tijd geleden is dat ik voor het laatst iets geschreven heb.....om het voorzichtig te zeggen....
Maar weet je, ik heb niet zoveel te vertellen. Ik las op een ander blog (weet even niet meer welk, heb last van ernstige vergeetachtigheid, sorry) dat de schrijfster (ook zwanger) het voelde alsof ze op een eilandje zat. En dát herken ik zó! Daar zit ik ook! Net of je in een soort vacuüm zit ofzo. Het zwangerschapsvacuüm.  
En dan bedoel ik niet dat ik alleen maar bezig ben met 'zwanger zijn', maar het is wel zo dat dat een steeds grotere rol gaat spelen. Komt natuurlijk ook doordat ik niet zo héééél lang meer hoef te wachten tot ons kindje zich zal aandienen. Nou ja, niet zo heel lang, langer dan veel mensen denken. Echt, ik krijg bijna elke dag de vraag hoe lang ik nog 'moet'. En bijna iedere keer wordt er met schrik gereageerd als ik vertel dat ik toch echt nog tot in de maand juli mag. Maar, ik snap het wel hoor. Zoals te verwachten is ook dit kindje weer niet een klein kindje. Heb zelfs met 30 weken een extra echo gehad om de groei in de gaten te houden. (en ja, dit kleintje is ook niet zo klein meer. Groeit echt als kool)  Tot-nog-toe-mijn-jongste-spruitje was immers ook erg groot en dat zorgde voor een moeilijke bevalling. En als het enigszins kan willen we dat voorkomen nu natuurlijk. En ja dus; ik heb een GROTE BUIK.

En dat is met dit warme weer niet heel fijn. Ik klaag niet, echt niet, ik geniet met volle teugen van het kleintje in mijn buik. Ben echt heel blij met de bewegingen, schopjes, billetjes die zich laten voelen en zien (rare bult ineens die uit je buik lijkt te steken, bijna surrealistisch), maar zwanger zijn met deze warmte en niet meer zo heel jong zijn is best pittig hoor. Gelukkig heb ik verder geen noemenswaardige klachten, dus ik ben een tevreden mama-in-afwachting. En joh, nog 'even' dan kunnen we met zijn allen hier genieten van ons nieuwste gezinslid. En daar word zó naar uitgekeken! Mijn lieve, nukkige, super-puberende dochter is nu al zo gek met de baby. Ze heeft al bedacht dat ze gaat wandelen met het kleintje, dat ze ook graag haar klasgenootjes op 'kraambezoek' wil laten komen en heeft van haar eigen schamele zakgeld al een  paar shirtjes gekocht voor haar kleine broertje of zusje. Zo lief en aandoenlijk om te zien!

Anyway, ik ben er echt nog, ben ook nog bezig met creatieve dingen, maar de vasteland-verbinding van mijn eilandje vaart niet zo heel regelmatig. 



zondag 8 april 2012

Vrolijk Pasen!


Sorry, maar deze vond ik ook erg leuk:

zaterdag 7 april 2012

Ken je dat?

Ken je dat, dat je een liedje hoort in een andere versie dan je al kende en dat je er door gegrepen wordt? Nou, ik wel. En wel door dit liedje: 


Die stem van die man, zó mooi!! En ik vind deze versie echt zoveel mooier dan de versie die je overal hoort. Ze (de band, Triggerfinger) zijn meestal van de snoei-harde muziek, maar dit doen ze ook heul goed! Luister maar eens, en dan nog eens en nog eens en nog eens ;-)

Op creatief gebied ben ik verder ook wel heel erg bezig, maar allemaal voor ons nieuwe spruitje en daar kan/wil ik dus nog niks van laten zien. Wij weten namelijk al welk geslacht ons wondertje heeft maar ik ben er nog niet aan toe om dit aan de 'hele wereld' te laten weten. En aangezien ik wel echt kleurtjes gebruik die maar naar één kant uitgelegd kunnen worden, kan ik niks laten zien! Ik kan wel vertellen wat ik maak haha. Ik ben een  dekentje voor in het ledikantje aan het haken van Granny Squares, ik maak nieuwe gordijnen voor het kamertje, de meubels krijgen een nieuw likje verf (wit dus die had ik wel kunnen laten zien, bedenk ik nu, maar goed) en ik ben me aan het voorbereiden op een muurschildering ofzo voor op het kamertje.

Tussendoor moet er nog het één en ander aan uitzet en kleertjes geshopt worden dus al met al ben ik erg druk nog. Tel daarbij op dat ik echt voel dat ik ouder ben nu dan bij de eerste vier kindjes en je weet ongeveer hoe mijn dagen/weken eruit zien. Maar nee, ik klaag niet, echt niet. Die voetjes te trappelen in mijn buik, de kinderhanden die dat willen voelen; onbetaalbaar!

dinsdag 27 maart 2012

Lieveheersbeestje

Vorige week woensdag hebben we op een prachtige voorjaarsdag afscheid genomen van mijn lieve oma. Het was een moeilijke dag voor ons allemaal, maar het was erg mooi om te zien dat alle kinderen en kleinkinderen en bijna alle achter-kleinkinderen gekomen waren.Al met al waren we met een behoorlijk gezelschap en ik weet zeker dat mijn oma super trots geweest zou zijn op haar familie. Ik vond en vind het  zelf een hele mooie, lieve gedachte dat uit de liefde van mijn opa en oma zo'n uitgebreide familie ontstaan is! 
Natuurlijk waren er ook nog wel andere mensen gekomen, maar mij verwonderde de grootte van onze familie me.

Om op mijn manier afscheid te nemen van mijn lieve, creatieve oma had ik dit lieveheersbeestje gemaakt: 


Foto komt ook van de site van Grietjekarwietje . Ben heel blij dat ik de foto gebruiken mocht, was zelf te laat . 
(Het is naar het patroon van Grietjekarwietje en zó leuk om te maken.) Mijn oma had namelijk de gewoonte om voor elk nieuwe geboren achter-kleinkind een knuffel te breien. We maakten daar onderling vaak grapjes over, omdat oma daarvoor elk soort wol gebruikte dat ze op dat moment voor handen had. Zo heeft  één van mijn mannetjes een bruine beer, maar heeft één van de andere twee een beer in gemeleerde sokkenwol. Niet zo heel mooi om te zien dus, zullen we maar zeggen. Maar, wel boordevol liefde en daarom zo'n enorm waardevol bezit. Ons nieuwe spruitje zal helaas geen beer of ander soort knuffel van oma krijgen, omdat ze daar nog niet aan toegekomen was. Nu al een groot gemis. Dus bedacht ik dat ik nu op mijn beurt voor oma een klein knuffeltje zou maken en daarin op een strookje papier de naam van ons kleintje. Zodat oma toch zou weten wat de naam van onze baby zal gaan worden. En om haar zeg maar te 'vergezellen' op haar reis.  En dat werd dus dit lieveheersbeestje. Echt een teken van het voorjaar, waar mijn oma ook zo enorm van kon genieten. Het uitlopen van de natuur, de bolletjes die de kop op staken, het jonge grut dat buiten in de weilanden dartelde. 
Dag oma.


zaterdag 17 maart 2012

Oma

De zon schijnt, mooi weer buiten. Jongste loopt vrolijk rond, is blij thuis te zijn. De aarde draait gewoon door als alle andere dagen. Toch is er iets veranderd. Vanmorgen, heel vroeg, is mijn oma overleden. En ergens had ik verwacht dat de wereld zou stoppen met doen wat ie altijd doet. Dat er een journaal-uitzending aan gewijd zou worden, grote krantenkoppen, raar he? Mijn oma is overleden. 93 was ze. Mijn oma.

zondag 19 februari 2012

Wortelkindertjes

Dit jaar voor het eerst is het me opgevallen dat het altijd eerst het sneeuwklokje is dat zich laat zien na de winter. Stom eigenlijk, want ergens wist ik ook wel dat daar een volgorde in zit. Een vriendin van mij had altijd in een hoekje van de vensterbank een hele mooie soort seizoenstafel. Met van die antroposofische popjes die de verschillende bolletjes onder de grond voorstellen. Zoals in het boek over de Wortelkindertjes en moeder aarde:
Elke kleur heeft zijn/haar eigen moment van wakker worden in de natuur. Een prachtig verhaal met hele mooie tekeningen. Die vriendin had daar dus hele lieve, mooie popjes van. Die samen het verhaal van de ontwakende natuur vertellen. Ik vond het altijd wel een hele mooie gedachte maar had er verder niet zoveel mee. Maar nu, met letterlijk dit nieuwe leven in mijn buik, krijg ik de kriebels om ook zo'n hoekje te maken. Met daarin die kleine popjes die dapper hun best doen koning winter te verdrijven en hun prachtige kleuren boven de grond uit te laten stralen. Ik vind het zo'n blije boodschap die ze brengen. En die kan ik ook heel goed gebruiken. Dus....ik denk dat ik weet wat mijn volgende project gaat worden......

Heel voorzichtig

Toch gek hoe snel het kan gaan in de natuur. Precies een week geleden werd er hier nog volop geschaatst op ijs dat bijna Elfstedentocht-waardig was. Een prachtige ijsvloer lag er hier in de sloten en vaarten. Ja, wij hoorden tot een deel van de route dat wél klaar was voor de Tocht der tochten. Ons hele sociale leven werd op een zacht pitje gezet, want áls er hier ijs ligt moet er geschaatst worden. Afspraken werden gemaakt onder voorbehoud: ja, ik kom wel, behalve als..... vul het maar in. Maar toen viel de dooi in, en hard ook. Niet te geloven hoe snel dat is gegaan. Zondag dus nog perfect schaatsweer maar maandag al was de bovenste laag van het ijs tot een zachte massa geworden. Elke dag ging dat proces een beetje sneller zodat er nu zo goed als geen ijs meer te bekennen is! En weet je wat bij ons in de tuin gebeurde? Toen de ergste kou voorbij was kwamen de vogeltjes weer tevoorschijn en werd ik 's morgens weer gewekt door het gekwetter van die kleine beestjes!













Zo vrolijk wakker worden is dat. Wij wonen redelijk aan de rand van de stad met vrij veel groen om ons heen dus plek zat voor de vogels om zich te verschansen in de winter. Gelukkig maar. Dan zijn ze ook weer snel terug in het voorjaar. Want het schijnt dat dat er echt aan zit te komen. Onder de sneeuw in mijn tuin kwam een sneeuwklokje tevoorschijn! Hoera, de natuur wordt wakker!


Ik hoorde zelfs gisteren al dat het nu de tijd is om de nestkastjes voor de meesjes enzo weer op te hangen buiten! (Die hingen bij mij nog steeds, ik had het idee dat het misschien ook fijn was om een droog plekje te hebben als de vogeltjes van de vetbollen enzo kwamen snoepen) Ik hoop zo dat we dit jaar wél een nestje krijgen in de tuin. Zou voor het eerst zijn, maar dat zou wel heel mooi zijn. Laat die lente maar komen hoor, wij zijn er klaar voor!

woensdag 8 februari 2012

Knopen-ringen

Helaas is hier nog niks te bekennen van een roze wolk om lekker op te deinen tot het einde van mijn zwangerschap. 'Men' heeft bedacht dat er nog meer onderzoeken nodig zijn om het dna van spruitje en mijn tot-nog-toe-jongste-mannetje met elkaar te vergelijken. Uitkomst: helaas mevrouw nog een paar weken wachten. Zucht.
Maar ondertussen ben ik af en toe wel wat creatief bezig. Geeft wat afleiding en ontspanning en het levert ook nog wat leuks op. Kijk maar:

Gister en eergister maakte ik ringen!






 De kleuren zijn in het echt veel sprekender, wel jammer. Maar zo hebben jullie toch een indruk gekregen. Ik heb ze gemaakt van knopen, een enkele kraal en een cabochon van kunststof. Erg leuk werk om te doen. Ik maakte er eerder ook al haarspeldjes mee. Daar heb ik alleen geen foto's van gemaakt en nu liggen ze overal en nergens in huis verspreidt en wordt foto's maken wat lastig haha.

zaterdag 28 januari 2012

Crafty

Het is lang spannend geweest, maar nu mag iedereen het weten: 


Jawel, een baby onderweg bij ons, bij mij!


woensdag 11 januari 2012





Door persoonlijke omstandigheden tot nader order blogpauze



woensdag 4 januari 2012

Met trots delen wij u mede...

Dat ik vanmorgen geslaagd ben voor mijn rij-examen!! Het was geen vlekkeloze rit, maar ik had zo'n aardige examinator die me hielp met mijn zenuwen en me zo door het examen hielp.Want boy o boy wat was ik zenuwachtig. In mijn dromen vannacht ik denk wel honderden kilometers gemaakt, vol met fouten natuurlijk.
Maar, daar hoef ik nu niet meer wakker van te liggen..... Joepie!!! Ben zoooooooo blij en ook trots op mezelf.